بررسی اثر بخشی آرامش تدریجی توام با دارو درمانی، روی علایم روانشناختی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر

چکیده: زمینه و هدف: سندرم رودۀ تحریک پذیر یکی از شایع ترین اختلالات گوارشی است که با درد شکمی مزمن و تغییر اجابت مزاج در غیاب هر گونه اختلال عضوی مشخص می شود. عوامل روانشناختی همیشه به عنوان یکی از عوامل اساسی در بروز این بیماری مطرح بوده است. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آرامش تدریجی توام با دارو درمانی روی علایم روانشناختی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر با علایم غالب اسهال مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر با علایم اسهال غالب (-D IBS) بود. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 32 نفر بیمار IBS با تابلو اسهال غالب انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه درمان با آرامش تدریجی توام با دارو و دارو تقسیم شدند. جهت تشخیص گذاری بیماری IBS از ملاک تشخیصی Rome-III و جهت ارزیابی علایم روانشناختی از آزمون SCL-90-R استفاده شد. اجرای پژوهش در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و 4 ماه پس از آخرین مداخله درمانی (مرحله پیگیری)، صورت گرفت. روش آماری مورد استفاده تحلیل کوواریانس (ANCOVA) بود. یافته ها: میانگین سنی بیماران 43/15±37 سال و 22 نفر (7/68%) زن بودند. میانگین نمرات علایم روان شناختی در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به مرحله پیش آزمون در هردو گروه کاهش داشته اما این کاهش در گروه آرامش تدریجی توام با دارو درمانی نسبت به گروه دارودرمانی بیشتر بود (05/0P